‘Word je zelf wel eens gemasseerd?’
Mijn vaste antwoord: ‘Jazeker, gelukkig wel’. Een moment om naar uit te kijken, zeker die ene keer…
Mijn moeder lag in het ziekenhuis en bleek ongeneeslijk ziek. Ze ging per uur zoveel sneller achteruit
dan ik kon bijbenen. Iedere keer wanneer ik dacht te zijn waar zij was, liep zij wederom een aantal
passen voor.
Het overlijden kwam snel en ik ben dankbaar dat ik daar bij kon zijn.
Het regelen van de uitvaart volgde. Een week waarin ik ontdekte dat je die tijd hard nodig hebt om
alles te organiseren. Ik stond ‘vol aan’ zoals ze dat noemen. Om te zorgen dat alles naar mijn
moeders – en onze wens zou verlopen.
Op het moment dat de begrafenis vorm begon te krijgen, voelde ik dat ik vanaf het slechte nieuws in
het ziekenhuis vanuit mijn hoofd en gedachten leefde. En dat alles in de hoogste versnelling.
Ondertussen hunkerde mijn lijf naar aandacht en leek mijn lichaam in een hoekje te wachten tot het
haar moment zou zijn.
Kort na de uitvaart kon ik bij een collega terecht. Liggen! Wat had ik er naar uitgekeken. Door met
aandacht en in alle rust gemasseerd te worden kwam mijn geest tot rust. Elk lichaamsdeel slurpte de
aanraking op en vulde zich met nieuwe energie. Eindelijk kon ik mijn lijf (weer) voelen. Geest &
lichaam kwamen nu in dezelfde versnelling terecht.
Tekst: Miriam Schoonderbeek, Massagetherapeut bij Massagetherapie De Branding.